شواهدی از گرانیتوییدهای نوع پترولوژی رگه‌های گرانیتی منطقه تکیه بالا (شمال‌شرق سنقر)A2

نفوذی بازیک، حدواسط و اسیدی متعددی در بخش شمالی پهنه سنندج- سیرجان شده‌اند. بیشتر این توده‌ها دارای ارتباط ژنتیکی با یکدیگر هستند اما برخی از آن‌ها به‌وسیله فرآیندهای ماگمایی خاصی شکل گرفته و از لحاظ ژئوشیمیایی متفاوت هستند. در منطقه تکیه بالا (شمال‌شرق سنقر) رگه‌هایی از جنس گرانیت وجود دارند که درون سنگ‌هایی با ترکیب دیوریت نفوذ کرده و از لحاظ ژئوشیمیایی کاملاً متفاوت از دیوریت میزبان هستند. این رگه‌های گرانیتی آلکالی بوده و به سری ماگمایی شوشونیتی تعلق دارند. همچنین دارای ویژگی‌های ژئوشیمیایی گرانیتوییدهای نوع A مانند طبیعت متاآلومین (96/0-99/0=A/CNK)، محتوای بالای HFSE (ppm 412-192)، Zr (ppm 420-230)، FeOt/(FeOt+MgO) (میانگین 89/0) و K2O (8/4-2/6 درصد وزنی) هستند. با توجه به غنی‌شدگی نسبی این نمونه‌ها در فعالیت‌های ماگمایی در طی مزوزوئیک و سنوزوئیک موجب جایگیری توده‌های عناصر Rb، K، Cs و Th در مقایسه با Nb و Ti، که شاخص سنگ‌های مناطق حاشیه‌ی قاره‌ای است و همچنین رژیم زمین‌ساختی پس از کوه‌زایی آن‌ها، می‌توان این گرانیت را جزو گرانیتوییدهای A2 طبقه‌بندی کرد.